عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ: جَعَلَ اللَّهُ الرَّحْمَةَ مِائَةَ جُزْءٍ، فَأَمْسَكَ عِنْدَهُ تِسْعَةً وَتِسْعِينَ جُزْءًا، وَأَنْزَلَ فِي الأَرْضِ جُزْءًا وَاحِدًا، فَمِنْ ذَلِكَ الجُزْءِ يَتَرَاحَمُ الخَلْقُ، حَتَّى تَرْفَعَ الفَرَسُ حَافِرَهَا عَنْ وَلَدِهَا، خَشْيَةَ أَنْ تُصِيبَهُ.
متفق عليه.
ئەبووهوڕەیرە دەڵێت: بیستم لە پێغەمبەر (صلی الله علیه وسلم) دەیفەرموو: خواى گەورە رەحمەت و میهرەبانی خۆی دابەش کردووە بە سەد بەشەوە، نەوەد و نۆ بەشی لاى خۆی هێشتۆتەوەو تاقە بەشێکی ناردۆتەوە خوارەوە بۆ سەر زەوی، ئەمەی دەیبینن مەخلوقاتی خوا لەناو خۆیانا رەحم بە یەکتری دەکەن و بەزەییان بە یەکتریدا دێتەوە، هەمووی لەو تاقە بەشەیە، تەنانەت ئەوەش کە وڵاخ سمی خۆی دەپارێزێ نەبادا بەر بەچکەکەی بکەوێ، هەر لەو تاقە بەشەیە.